Chiropractie Mesplou, Harderwijk

In november 1981 is de eerste chiropractiepraktijk door collega Leeuwenberg geopend in Harderwijk. Aanvankelijk op de Mecklenburglaan en later in een grotere locatie aan de Boerhaavelaan. Dit was nodig om te kunnen voldoen aan de eisen die sinds enkele jaren door de Stichting Chiropractie Nederland worden gesteld aan de praktijkruimte.

Van de vele mogelijkheden binnen de chiropractische behandeltechnieken hebben wij gekozen voor wat genoemd wordt de “Low Force” technieken. Zachte technieken. Hierbij wordt hoofdzakelijk gebruik gemaakt van kleine tikjes met een apparaatje, de activator genoemd, om het zenuwstelsel zodanig te beïnvloeden dat de normale gevoeligheid en activiteit ervan wordt hersteld.

Deze behandelmethode is gebaseerd op een techniek die ruim 70 jaar geleden in de Verenigde Staten werd ontwikkeld. De eerste vorm van chiropractische behandeling, de manipulatie van de wervelkolom, ontstond ruim 110 jaar geleden, ook in de Verenigde Staten. Opleidingen, een vijfjarige studie op universitair niveau, zijn nu over de hele wereld verspreid.

De opzet is het behandelen van de wervelkolom met het doel de beweeglijkheid ervan optimaal te houden. Als daar verstoringen in ontstaan in welke mate dan ook heeft dat invloed niet alleen in de vorm van pijn, maar ook op het functioneren van de organen via het autonome zenuwstelsel.

 

De klachten waarmee U bij de chiropractor terecht kunt hebben meestal betrekking op het bewegingsapparaat. Dat wil zeggen nek, schouders, rug, armen, benen met in al die gebieden de mogelijkheid van het ontstaan van meer of minder ernstige pijn. Om een paar te noemen: Hoofdpijn, stijve nek, tintelingen in armen en handen, zogenaamde tennisarm, pijn in onderrug, bekken, knie- en enkelproblemen en tintelingen of pijn langs het been waaronder ischias, (een pijn, vernoemd naar de zenuw achter langs het been de nervus ischiadicus) al of niet als gevolg van een uitstulping aan een tussenwervelschijf, dikwijls hernia genoemd.

En omdat het gehele zenuwstelsel onderling signalen uitwisselt hebben deze ongemakken ook invloed op het functioneren van organen die zorgen voor bijvoorbeeld spijsvertering, bloedcirculatie en het immuunsysteem: de weerstand tegen invloeden van buiten af die een bedreiging kunnen zijn voor de gezondheid.

Omgekeerd kunnen ook door storingen in de organen spierreacties optreden die pijn veroorzaken.

Wat is doorgaans de oorzaak van een klacht, zoals de pijn in de rug bijvoorbeeld? Te zwaar belast, of verkeerde houding, een ongeluk? Dat kan. Er zijn veel oorzaken mogelijk maar meestal is het een opeenstapeling van gebeurtenissen met kleine of grotere ongemakken, die in het verleden zijn genegeerd: “Het gaat wel over”, of ze zijn onderdrukt met pijnstillers. Maar nu kan door een misschien kleine gebeurtenis de grens van het toelaatbare bereikt zijn en storende, soms acute, hevige pijn het gevolg zijn.

Wat gebeurt er voordat er pijn gevoeld wordt? Gewrichtjes in de wervelkolom, eigenlijk alle gewrichten, worden goed bewaakt door gevoelszenuwen, die kunnen waarnemen of het gewricht te zwaar belast wordt of te ver uit zijn normale bewegingsgebied dreigt te gaan. Gebeurt een van deze dingen dan wordt als reactie via een motorische zenuw een spiertje aangetrokken rond dat gewricht met als doel het bedreigde gewricht te “spalken”. Dat is een automatische reflex. Maar zo’n spiertje dat lang gespannen is gaat pijn doen. Wordt nu het pijnsignaal van het spiertje onderdrukt met een pijnstiller dan blijft wel het genoemde spiertje in dezelfde kramp zitten. De bloedcirculatie ter plekke wordt gehinderd en het weefsel kan daardoor degenereren, in kwaliteit achteruit gaan, met het risico dat men de klacht chronisch gaat noemen.

Een verkrampt spiertje samen met gewrichtweefsel dat degenereert veroorzaakt zoveel ongemak/pijn vooral rond de wervelkolom, dat een grotere spier over datzelfde gebied als reactie daarop ook begint te verkrampen. Een gevolg dus van iets wat al langer aan de gang was of plotseling door een val of ander soort ongeluk. Dan spreek je echt van flinke pijn in meestal de rug of nek. De spieren die verkrampt zijn kunnen hun taak niet meer aan en zijn zodoende snel overbelast. Van kwaad tot erger. Door het verkrampte weefsel worden zenuwen geïrriteerd wat pijn veroorzaakt en wat zijn terugslag kan hebben op het functioneren van de organen. Dit betekent dus dat de beweging in de gewrichtjes van de wervelkolom hersteld moet worden om weer een gezonde balans te verkrijgen. Er wordt dikwijls gesproken van wervels rechtzetten, maar dat is niet de opzet van de behandeling. Als een wervelscheefstand wordt geconstateerd door middel van een foto bijvoorbeeld dan is dat een gevolg, niet de oorzaak van de klacht. Die scheefstand kan namelijk veroorzaakt worden door de overmatige spierspanning.

Nou zijn er verschillende mogelijkheden om de ontspanning van de spier te bewerkstelligen en de beweging in de gewrichtjes te herstellen met de chiropractische behandeling. De spier kan gecontroleerd gerekt worden door manipulatie, zoals een kramp in de kuitspier kan worden ontspannen door aan de tenen te trekken., of (en dat wordt in onze praktijk hoofdzakelijk gebruikt) door middel van een kleine mechanische impuls in de vorm van een tikje met een apparaatje, activator genaamd. Deze impuls, door dat tikje, heeft als resultaat dat de spierverkramping wordt opgeheven en de bloedcirculatie ter plekke hersteld kan worden, zodat het weefsel kan regenereren.

Bij de chiropractische benadering wordt er ruim aandacht besteed hoe de klacht kan zijn ontstaan. Chiropractie behandelt niet de symptomen, maar de oorzaak van de problemen. De chiropractische behandeling geeft door de juiste impulsen via het zenuwstelsel het lichaam het vermogen terug zichzelf te herstellen.

Rugklachten zijn een belangrijke oorzaak van ziekteverzuim. Er wordt in de regel te lang gewacht met doorverwijzen naar een chiropractor wat het chronische karakter van de klachten in de hand werkt. Het probleem daarbij is dat naarmate een klacht langer aanwezig is de behandeling vaker herhaald zal moeten worden om het weefsel de kans te geven zich te herstellen.